Buz

Gülerken ağlarım sızım sızım,

Fonda  Selami’nin ben hala deliyim hala sevdalısı çalar.

Pınarlarım dolup taşar, yüzümün iklimleri değişir.

Karanlık odalarda delirir, gözlerim çıkış arar süzülen ışıklarda.

Dalar dalar gider gözlerim boşluklara.

Dil susar, benliğim dua eder rabbime al içimden acıları.

Anlamsız sesler dönüp dolaşır etrafımda.

Sonra tek bir duble gelir, ortak olur dünyama.

Bir eski dost görmüşcesine dertleşiriz.

Bardak hafifçe kalkar, asaleti ile bir kere masaya vurulur nede olsa adettendir.

Her vuruş , bir yudum , bir çıkışı anımsatır.

En sevdiğin renk rakı beyazı , yaraya en iyi merhem  buz gelir o anlarda.

Sonra hülyalar gelir, lanet etmek ile tövbe etmek birbirine karışır.