Karamsar bir hava hakimdi tüm benliğimde,
Gökleri deler
şimşekler isyanı yıkar geçer de yağmamak için direnir hep,
Nereye tutunacağını bilmez eser gürler , kızgın ve dik
başlı.
Asilik nereden kalma ?
Hangi yaşanmışlığım sancısı bu ?
Yüzlerce bebek doğmamışçasına.
Yağmak ne mümkün. Sımsıkı sarılmışken anne bağı gibi .
Ruh, beden kadar dayanamazken bu şiddete ,
Bardaktan boşalırcasına kana kana yağmak ister.
Arınmak yeniden filizlenmek, yeni doğan güneşi selamlamak
ister.
Neydi her şeyi bu kadar dizginleyen, kilitler altında tutan.
Döndüm hesap sordum tek tek içime.
Sus sadece, bütün duygular eğdi başını ,
Sessizce seni fısıldadı.
Sen vardın içimde, yüreğime oturan sen sadece.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder